مجله اینترنتی عبیاتی

روزنامه «دیلی تلگراف» ارزان‌ترین مقاصد گردشگری برای سفرهای طولانی مدت را به «گردشگران مقتصد» پیشنهاد کرده است، و ایران در صدر این کشورها قرار دارد. این در حالی است که وزارت خارجه انگلیس اخیرا به شهروندان دو تابعیتی برای سفر به ایران هشدار داده است.

روزنامه‌ «دیلی تلگراف» برای معرفی «ارزان‌ترین مقاصد مناسب سفرهای بلند مدت» به سه مرجع آماری معتبر استناد کرده است، اما تبلیغات منفی علیه برخی کشورها، مقاومت‌هایی را در پذیرش حقایق ایجاد کرده و نظرسنجی از کاربران نشان می‌دهد «امنیت»، همچنان شاخص اول و مهم‌تر از «ارزانی» است.

«Post Office»، یکی از زنجیره‌های خدمات مالی انگلیس، در گزارش سالانه‌ای که پاییز اخیر منتشر کرده است، «کیپ تاون» در آفریقای جنوبی را به عناون ارزان‌ترین مقصد سفرهای بلند مدت معرفی کرده است. این در حالی است که با توجه به درگیری‌های داخلی و تبلیغات سیاه درباره شرایط اجتماعی و فرهنگ مردم آن منطقه، گردشگران آن را به عنوان مقصد سفر انتخاب نمی‌کنند. شاخص این گزارش‌ها در محاسبه ارزان‌ترین کشورها برای سفر، میانگین قیمت مواد غذایی، نوشیدنی و خرید‌های ضرورری در ۳۴ مقصد سفر بوده است.

۱۰ شهر ارزان برای سفر بلند مدت با در نظر گرفتن قیمت تمام شده ۱۰ کالای رایج مصرفی (پوند انگلیس)

ژاپن با سبدی شامل ۱۰ قلم مصرفی رایج در سفر، پس از کپ تاون در رتبه دوم قرار گرفته است و پس از آن، اندونزی، کنیا و ویتنام قرار دارند. ارزش هر پوند انگلیس در آفریقای جنوبی، هجده یا نوزده راند (واحد پول آفریقای جنوبی) است. یک وعده شام شامل پیش‌غذا، خوراک اصلی، دسر و نوشیدنی برای دو نفر در کپ‌ تاون، تنها ۳۰ پوند هزینه دارد.

هرچند توکیو در رتبه دوم قرار دارد اما قیمت‌ها در این شکور نسبت به زمستان گذشته ۱۷ درصد افزایش پیدا کرده است. «Post Office» دریافته است که قیمت در ۱۴ مقصد گردشگری همچون ریودوژانیرو (۳۳ درصد)، کپ تاون (۲۰ درصد) و کانکون (۱۸ درصد) بیشترین میزان کاهش را داشته است.

در انتهای این جدول رده‌بندی، شهر «ماهی» در سیشل قرار دارد که ۱۰ قلم مصرفی رایج در آن به طور میانگین ۱۹۲.۴۷ پوند هزینه خواهد داشت. ابوظبی، دبی، باربادوس و لس‌آنجلس نیز به عنوان پنج شهر گران، در انتهای این گزارش ذکر شده‌اند.

۱۰ شهر گران برای سفر طولانی با محاسبه قیمت تمام شده ۱۰ کالای رایج مصرفی (به پوند انگلیس)

جهانگردان مجرب به دو دلیل این آمارها را معتبر نمی‌دانند؛ دلیل اول آن است که چنین محاسباتی تنها هزینه‌های رایج در محل را در نظر گرفته و هزینه هتل و پرواز را محاسبه نمی‌کنند، و دلیل دوم این که مشخص نیست شاخص تعیین ارزانی، با توجه کدام قشر از جامعه انگلیسی صورت گرفته است؛ شاید هزینه‌های محاسبه شده برای کسانی در نظر گرفته شده باشد که چندان اهل ماجراجویی نیستند و مراکز معمولی توریستی را ترجیح می‌دهند.

از طرفی دیگر، قمیت‌های اعلام شده در «Post Office» نمی‌تواند دقیق باشد، زیرا به عنوان مثال دهلی در رتبه سیزدهم این رده‌بندی قرار دارد و وعده یک وعده غذای کامل شامل پیش‌غذا، غذای اصلی و دسر در این شهر ۸۰.۴۲ پوند اعلام شده است، رقمی که هزاران کوله‌گرد (Backpackers) را متعجب کرده است، چرا که به گفته آن‌ها در این شهر تنها با چند پوند می‌توان در رستوران‌های با سرویس بوفه‌ای، به اندازه دلخواه غذا خورد.

«Post Office» در دفاع از خود نسبت به ایرادات وارده، اعلام کرد که این جدول از مجموعه اطلاعات متخصصان سفرهای بلند مدت و دفاتر ملی و منطقه‌ای گردشگری کشورهای شرکت‌کننده در این آمارگیری تهیه شده است، و قیمت‌ها با توجه به استراحتگاه‌های برجسته این مقاصد در نظر گرفته شده است.

اما پایگاه داده‌های آماری Numbeo، که شرایط زندگی در شهرهای مختلف را به لحاظ هزینه‌های جاری زندگی، شاخص‌های مسکن، مراقبت‌های بهداشتی، ترافیکی و جرم و آلودگی بر اساس اطلاعات کاربران گزارش می‌دهد، با بررسی ۵۰ شاخص از جمله قیمت اقامتگاه‌های مختلف، غذا، نوشیدنی، انواع رستوران و سوپرمارکت، پوشاک، تاکسی، فعالیت‌های تفریحی، صنایع همگانی (برق، آب، تلفن و ...)، اینترنت و قبض موبایل، به این نتیجه رسیده‌‌ که «هند»، ارزان‌ترین کشور دنیا است.

از طرفی دیگر، مجمع جهانی اقتصاد در گزارش «رقابت‌پذیری سفر و گردشگری»، کشورها را بر اساس قیمت‌های رقابتی مقایسه کرده است، که ایران به عنوان انتخاب نخست «گردشگران مقصد» معرفی شده است. در این فهرست، هند رتبه دهم را به دست آورده است.

مقایسه رتبه‌بندی‌های دو منبع اطلاعات اقتصادی با توجه به قیمت‌های رقابتی

لازم به ذکر است که قیمت بلیط هتل و بلیت هواپیما به عنوان اصلی‌ترین بخش هزینه سفر در این فهرست‌ها لحاظ نشده است، علاوه بر این‌ که برخی کشورها پروازهای مستقیم محدودی دارند و همین مساله هزینه‌های سفر به آن‌ها را گزاف‌تر می‌کند.

از طرفی دیگر، برخی مقاصد ارزان مانند ایران، تنها برای گردشگران خارجی به صرفه است و قیاس سطح تفاوت درآمد شهروندان یا تابعین آن کشور با مخارج و هزینه‌های داخلی، معادلخ سفر ارزان قیمت را به هم می‌ریزد. در اصل، برخی کشورها، به مکانی غیراقتصادی یا گران برای شهروندانشان تبدیل شده‌اند.